Inloggen

Persoonlijke instelling en het vermogen om jezelf uit te lachen

Stel je voor dat je in het openbaar struikelt en valt. Hoe reageer je? Ik sta op, veeg met een glimlach mijn knieën af en buig grappend.
Ik kijk snel om me heen of iemand me heeft gezien en hoop dat dat niet het geval is.
Ik begin te lachen en misschien zeg ik iets als: "Dit was een elegante val, nietwaar?"
Boos zal ik het trottoir, schoenen of iets anders beschuldigen.
Ik blijf even liggen, terwijl ik doe alsof het een artistieke performance was.

Hoe reageer je als iemand een onschuldige grap ten koste van jou maakt? Ik zal het nog verbeteren met een lach en iets van mezelf toevoegen.
Ik glimlach, ook al heb ik misschien niet helemaal de neiging om te lachen.
Ik zal het hem terugbetalen met mijn eigen grap, maar zachtjes en zonder belediging.
Ik voel me gekwetst en trek me liever terug in mezelf.
Ik denk er de hele dag over na en zoek naar de verborgen betekenis.

Wat zou je reactie zijn als je je pas bij het kijken in de spiegel realiseert dat je de hele dag met iets grappigs op je gezicht rondliep? Ik zou hard lachen en er een grapje van maken.
Ik zou blozen en het snel rechtzetten.
Ik zou lachen, maar ik zou meteen beginnen te vragen waarom niemand me dat heeft verteld.
Ik zou me ongemakkelijk voelen en proberen het te vergeten.
Er zou een samenzweringstheorie ontstaan dat iemand me daar opzettelijk in heeft betrokken.

Hoe voel je je als je naar je oude tienerfoto's kijkt? Ik lach om mijn modekeuzes en kapsel.
Ik schaam me een beetje, maar ik erken dat we allemaal een verleden hebben.
Ik beschouw mezelf als een trendsetter – ik was altijd een stap vooruit!
Ik zou ze liever verbranden, zodat ze nooit meer het licht van de wereld zien.
Ik analyseer elk detail en denk na wat ik anders had kunnen doen.

Wanneer je met iemand praat die een totaal andere kijk op de wereld heeft, hoe reageer je dan? Ik zoek de grappige kant van de situatie en probeer deze te verlichten.
Ik luister en probeer zijn perspectief te begrijpen.
Ik maak grapjes over zijn mening, maar met respect.
Ik verander snel van onderwerp om een conflict te vermijden.
Het raakt me persoonlijk en ik denk er lange tijd over na.

Hoe reageer je als iets niet volgens plan gaat? Ik maak er een grapje van en zeg tegen mezelf: "Tenminste heb ik een goed verhaal."
Ik zucht, maar accepteer het als een onderdeel van het leven.
Ik word boos, maar ik probeer het snel op te lossen.
Ik zal het nog lang verwijten en het blijft in mijn hoofd rondspoken.
Ik bedenk hoe ik dit in mijn voordeel kan draaien.

Wat voor soort humor laat je het meest lachen? Zelfironie humor – wanneer mensen zichzelf kunnen belachelijk maken.
Situaties waarin onverwacht iets misgaat (maar niemand gewond raakt).
Droge, sarcastische humor waarbij je een beetje moet nadenken.
Klassieke grappen en woordspelingen die altijd vermaken.
Absurditeit en bizarre dingen die geen zin maken.

Hoe reageer je als iemand een grap over je maakt voor een groep mensen? Ik sluit me aan bij de grap en breid deze verder uit.
Ik glimlach, ook al voel ik me misschien een beetje ongemakkelijk.
Terugsteken! Maar met humor en zonder woede.
Ik begin na te denken of die persoon me niet leuk vindt.
Ik zal proberen het te negeren en over te schakelen naar een ander onderwerp.

Hoe zou je jouw vermogen om jezelf te kunnen lachen definiëren? Bijna alles wat ik doe, kan op de een of andere manier worden verlicht en met humor worden genomen.
Er zijn dingen waar ik om kan lachen, maar soms lukt het niet.
Soms lach ik om mezelf, maar ik heb ook grenzen.
Ik houd liever een serieuzer imago aan, maar ik waardeer humor.
Als er me iets overkomt, lach ik in het eerste moment niet, maar later wel.

Stel je voor dat je serieus met iemand aan het praten was en toen realiseerde je je dat je de hele tijd je rits van je broek open had. Wat doe je? Ik lach en zeg iets als: „Nou, wat, vandaag heb ik een nieuwe stijl!“
Onopvallend zal ik het rechtzetten en hopen dat niemand het opgemerkt heeft.
Ik vraag me af waarom niemand me heeft gewaarschuwd - we zijn toch vrienden!
Ik begin te analyseren wanneer het gebeurde en wie het opgemerkt zou kunnen hebben.
Ik doe alsof er niets is gebeurd en hoop dat niemand iets zegt.