Inloggen

Zelfvertrouwen vs. zelfkritiek: Hoe een gezonde balans te vinden

Stel je voor dat je onverwacht compliment krijgt van iemand die je erg waardeert. Hoe reageer je? Ik glimlach, maar van binnen denk ik dat hij het mis heeft.
Mijn glimlach bevriest en ik vraag me af wat hij daarmee bedoelt.
Ik beschouw dit als bewijs dat ik iets goed doe.
Ik maak het gemakkelijk met een grap of ik stuur het door naar iemand anders.
Ik zal er blij mee zijn, maar ik voel de druk dat ik het de volgende keer moet bevestigen.

Op de tentoonstelling hangt een schilderij zonder beschrijving. Welke van deze reacties komt het dichtst bij jou? Ik zoek naar fouten, technische tekortkomingen die ik zou verbeteren.
Ik probeer te begrijpen wat de auteur daarmee wilde zeggen.
Het komt in me op dat ik zoiets alleen niet zou kunnen.
Ik ben benieuwd hoe het op andere mensen overkomt.
Ik zeg tegen mezelf: "Ik heb ook iets unieks in mij."

Een vriend vertrouwt je toe dat hij aan zichzelf twijfelt. Hoe reageer je? Ik zal hem vertellen dat iedereen zulke momenten heeft, ik ook.
Ik probeer hem te overtuigen dat hij het mis heeft, dat het goed is.
Ik voel opluchting dat ik daar niet alleen in ben.
Ik begin te analyseren wat hij zou kunnen verbeteren.
Ik begin ook mijn eigen vaardigheden in twijfel te trekken.

Tijdens de presentatie heb je een kleine fout gemaakt die niemand opmerkte. Wat doe je? Ik vergeet het, we gaan verder.
In gedachten ben ik daar nog een uur mee bezig.
Ik geef mijn fout hardop toe om deze te neutraliseren.
In gedachten zeg ik tegen mezelf: "Niemand is perfect."
Ik begin alle mogelijke reacties van anderen af te spelen.

In je kindertijd zeiden volwassenen vaak tegen je... „Wees bescheiden, maak je niet groter dan je bent.“
„Je zou meer je best moeten doen.“
„Je bent bijzonder, je moet het alleen bewijzen.“
"Geloof in jezelf, je kunt alles aan."
"Pas op dat je jezelf niet belachelijk maakt."

Stel je voor dat je gefaald bent in iets wat je belangrijk vond. Wat is je eerste gedachte? „Ik ben gefaald - ik ben niet goed genoeg.“
„Ik moet uitzoeken waar de fout is gemaakt.“
“Elk heeft recht op een fout.”
„Dit zal ik me lang kwalijk nemen.“
"Falen betekent niet het einde, maar een kans."

Als je in de spiegel kijkt op een moeilijke dag, wat zie je dan? Iemand die beter zou kunnen zijn.
Een vermoeide man die het aankan.
Gezicht dat niet zeker weet wat het doet.
Iemand die nog reserves heeft, maar verder gaat.
Iemand die eraan herinnerd moet worden - zijn eigen waarde.

Stel je voor dat je een aanbod krijgt dat je vooruit helpt, maar je tegelijkertijd bang maakt. Wat doe je? Ik weiger, ik heb er nog niet genoeg voor.
Ik twijfel al lang en bereken de risico's.
Ik accepteer het - het zal op de een of andere manier wel lukken.
Ik bel iemand die ik vertrouw en vraag hem wat hij denkt.
Ik zeg tegen mezelf: "Als niet nu, wanneer dan?" en ik ga ervoor.

Als je innerlijke stem een naam of karakter zou hebben, zou het... Strenge leraar met hoge eisen.
Ondersteunende vriend, maar soms onzeker.
Voortdurende criticus met een lijst van fouten.
Een realist die je met beide benen op de grond houdt en in beweging.
Stille waarnemer die zich laat horen op onverwachte momenten.

Welke uitspraak zou je boven je bureau hangen? „Je kunt beter zijn.“
"Je genoeg."
„Je groeit elke dag.“
„Zonder twijfel is er geen groei.“
"Wacht niet op perfectie, begin."