Inloggen

Burn-out syndroom: Stille moordenaar op het werk en thuis

Stel je voor dat je 's ochtends wakker wordt en dat er mist buiten is. Wat komt er als eerste in je op? Ik val nog even in slaap, want ik mis niets.
Ik drink snel een koffie en zet me in de modus.
Ik weet niet wat ik moet verwachten, die dag is net zo gehuld als de straat.
Ik ga hardlopen, het is mysterieus en verfrissend.
Die dag ziet er van tevoren al zwaar uit.

Als iemand je zou vertellen dat je "onmisbaar" bent, wat zou je dan in gedachten denken? Dat zegt hij alleen omdat hij wil dat ik weer langer blijf.
Misschien wel, maar het is uitputtend.
Het is leuk, maar ik ben niet zeker of het waar is.
Ja, ik ben daar goed in, dat maakt me blij.
Het is niet eerlijk tegenover mij - wat als ik wil uitrusten?

Hoe ziet jouw "perfecte dag" eruit - zonder werk? Stil, niemand wil iets van me.
Ik reis, ontdek nieuwe plaatsen en kleuren.
Ik ben bij mensen met wie ik niets hoef te bewijzen.
Ik doe iets wat ik leuk vind, zelfs de hele dag.
Perfecte dag? Ik weet niet wanneer ik die voor het laatst had.

Wanneer iemand uit jouw familie of collega's "opgebrand" vertrekt, wat denk je dan? Je moet in staat zijn om balans te houden - dat is alles.
Misschien heeft hij zich te veel ingespannen.
Ook ik sta op dun ijs, alleen is dat nog niet zichtbaar.
Het is het gevolg van een niet-functionerend systeem.
Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid dragen.

Stel je voor dat je ineens geen verplichtingen hebt. Wat doe je het eerste uur? Ik lig en adem niet – eindelijk stilte.
Ik voel angst - wat heb ik gemist?
Ik plan wat ik allemaal nog "moet" doen.
Ik geniet van het gevoel van vrijheid.
Ik ga iets helemaal nieuws doen.

Als je je huidige mentale toestand als het weer zou moeten beschrijven, hoe zou dat dan zijn? Eindeloze storm die alleen maar verplaatst.
Veranderlijk – even zon, even regen.
Bewolkt met benauwde vochtigheid.
Zachte wind en af en toe een straal van hoop.
Stilte voor de storm.

Wat betekent "verantwoordelijkheid" voor jou? De last die ik vaak alleen draag.
Iets dat moet worden vervuld, ongeacht de omstandigheden.
Bron van respect – ook jegens jezelf.
Vrijheid om te beslissen en de gevolgen te dragen.
Tweezijdige overeenkomst, geen eenzijdige last.

Als je in een kamer vol mensen bent die iets van je willen, wat voel je dan? Alsof iemand mijn zuurstof afneemt.
Spanning, maar ik zal het doen - zoals altijd.
Ik probeer hun aandacht op iemand anders te richten.
Ik besef dat ik belangrijk voor hen ben.
Ontsnapping – tenminste in gedachten.

Hoe zou jouw ideale "werkomgeving" eruitzien? Een plek waar ze me mijn dingen op mijn manier laten doen.
Een team dat samenhoudt en niet 's nachts opdringt.
Werk dat betekenis heeft, maar me niet in een hoek dringt.
Vrije tempo, waar ik dingen zelf kan instellen.
Daar waar het werk me van binnen niet opvreet.

Wat zou je willen dat mensen je vaker zeggen? „Dank je, je hoeft niet alles te redden.“
„Neem een pauze, de wereld wacht.“
„Ik zie dat je het meemaakt, ik ben hier.“
„Jouw energie is inspirerend.“
„Je hoeft niet altijd sterk te zijn.“