Inloggen

Ouderschap als een pad van zelfontwikkeling

Stel je voor dat je kind je op een dag een steen geeft. Welke betekenis geef je eraan? Het is een talisman die me moet beschermen.
Het is een stille beschuldigende symbool - de last die ik heb veroorzaakt.
Het is het begin van een nieuw hoofdstuk, zoals wanneer iemand de eerste steen legt.
Het is maar een steen, maar het heeft me geleerd anders te kijken.
Het is een verborgen raadsel waarvan ik de betekenis later zal ontdekken.

Als jouw ouderschap een muziekinstrument zou zijn, welk instrument zou dat dan zijn? Oude, ontstemde piano in een verlaten huis.
Snaarinstrument, waarop de wind speelt.
Drums die de ritme aan de anderen geven.
Fluit met een zachte toon, die niet iedereen hoort.
Elektronische synthesizer – ik ontdek voortdurend nieuwe mogelijkheden.

Een kind leidt je naar een plek die je vreemd is. Hoe reageer je? Ik volg elke stap van hem nauwlettend, maar ik houd afstand.
Ik vraag me af wat hij hier wil zoeken - misschien weet hij iets wat ik niet weet.
Ik beschouw het als een spel en laat me meeslepen.
Ik begin na te denken wat ik hier vergeten zou kunnen zijn.
Ik schrik, maar toch volg ik hem.

Ouderschap heeft je onzichtbare kleuren in handen gegeven. Wat schilder je ermee? De muren van het huis dat ik nog ga bouwen.
Mijn eigen gezicht, om me te herinneren wie ik ben.
De lucht – ik wil dat er iets van mij achterblijft.
Sporen langs de weg, zodat anderen kunnen leren.
Ik schilder alleen 's nachts, wanneer niemand kijkt.

Tijdens een gesprek met een kind ontdek je dat hij of zij iets weet dat jij vergeten bent. Hoe voel je je? Beschaamd - ik zou het moeten weten.
Bescheiden – het leven is leren in beide richtingen.
Verward – ik weet niet zeker wat dat betekent.
Met verwondering – alsof ik mezelf uit het verleden hoorde.
Met respect – dit is zijn/haar wereld, niet de mijne.

Welke afbeelding beschrijft het beste jouw ervaring met ouderschap? Een rivier die zijn eigen stroom doorbreekt.
Een spiegel die meer laat zien dan alleen een reflectie.
Huis met vergrendelde kamers die geleidelijk openen.
Boom, die scheef groeit, maar nog steeds omhoog.
Labyrint waarin ik me niet verlies, maar zoek.

Je kind doet iets wat jij als een fout beschouwt. Wat komt er als eerste in je op? Ik moet hem/haar dat goed leren.
Dat maakt deel uit van de reis - ik heb het ook meegemaakt.
Hoeveel zegt dat over mij?
Wat zou de boodschap daarin kunnen zijn?
Waarom heeft het me eigenlijk van streek gemaakt?

Welke deuren heeft het ouderschap voor jou van binnen geopend? Diegenen die leidden naar lang vergeten herinneringen.
Diegenen achter wie de woede was die ik niet erkende.
Diegenen die hebben laten zien, hoe ik onvoorwaardelijk kan liefhebben.
Diegenen die me leidden tot grotere discipline en kracht.
Diegenen waarvan ik niet wist dat ze überhaupt bestonden.

Op welk moment voelde je je als ouder het meest "levend"? Toen ik moest beslissen in onzekerheid.
Toen ik een kind was, keek ik in stilte naar iemand die sliep.
Toen ik met hem/haar zonder reden lachte.
Toen ik mijn fout toegaf.
Toen ik het gevoel had dat alles wat ik kende uit elkaar viel.

Als je je ouderschap als een droom zou kunnen beschrijven, hoe zou die eruitzien? Een reis door het bos, waar een klein lichtje me leidt.
Zeevaart, waar ik af en toe de kust niet zie.
Stille conversatie met de schaduw die me bekend voorkomt.
Het maken van een beeld van klei dat voortdurend van vorm verandert.
Spel in een huis met eindeloze kamers.