Logowanie

Aktywne słuchanie

Wyobraź sobie, że twój przyjaciel opowiada ci o swoim problemie, ale ty jesteś zmęczony i masz własne zmartwienia. Jak zareagujesz? Postaram się skupić i przynajmniej dam mu znać, że go słucham.
Przyznaję, że jestem zmęczony i proponuję, żebyśmy porozmawiali później.
Staram się odpowiadać, chociaż tylko powierzchownie, żeby nie wyglądać niegrzecznie.
Zapytam go o więcej szczegółów, aby zyskać czas na skupienie.
Szybko zmienię temat na coś mniej wymagającego.

Ktoś mówi ci ważną informację, ale mówi bardzo szybko i niejasno. Jak na to reagujesz? Poczekam, czy zrozumiem to z kontekstu, a jeśli nie, po prostu kiwnę głową.
Poproszę go, aby powtórzył to wolniej lub inaczej.
Powiem coś nieokreślonego, żeby nie opóźniać.
Staram się uchwycić kluczowe słowa i na ich podstawie domyślić się reszty.
Naśladować jego szybki styl opowiadania, aby pokazać, że go rozumiem.

Twój przyjaciel właśnie wyraża swoje uczucia, które są dla niego ważne. Jak na nie reagujesz? Spróbuję znaleźć podobne doświadczenie i opowiem mu o tym.
Dam mu do zrozumienia, że go rozumiem, chociaż się z tym nie zgadzam.
Zaproponuję rozwiązanie, jak mógłby lepiej poradzić sobie z sytuacją.
Zapytam go, co konkretnie potrzebowałby ode mnie teraz.
Utrzymuję kontakt wzrokowy i kiwam głową, aby widział, że jestem z nim.

W grupowej dyskusji ktoś czuje się ignorowany i nie ma przestrzeni, aby mówić. Co zrobisz? Zwrócę uwagę innym, że moglibyśmy mu dać głos.
Poczekam, czy sam się odezwie, a jeśli nie, nie będę tego rozwiązywać.
Sam zacznę mówić coś podobnego, aby skierować uwagę na ten temat.
Później prywatnie zapytam go, co o tym myśli.
Zachęcę go niewerbalnym sygnałem (np. spojrzeniem), aby się zaangażował.

Podczas rozmowy z kimś zdajesz sobie sprawę, że bardziej zajmuje cię myślenie o swojej odpowiedzi niż to, co mówi druga osoba. Jak się do tego odniesiesz? Postaram się świadomie zatrzymać i skupić się na jego słowach.
Pozwólę rozmowie płynąć, ale postaram się wyglądać skoncentrowanie.
Poczekam chwilę ciszy, a potem poproszę o powtórzenie ostatniego punktu.
Zacznę zadawać pytania, aby lepiej dostosować się do rozmowy.
Kontynuuję swój wewnętrzny monolog, ale staram się odpowiadać odpowiednio.

Kiedy rozmawiasz z kimś, jaki sposób wyrażania się drugiej osoby najbardziej cię denerwuje? Kiedy wciąż odbiega od tematu i nie skupia się na istotnych sprawach.
Kiedy zbyt długo mówi bez przerwy.
Kiedy mówi cicho i muszę go pytać, co powiedział.
Kiedy ma agresywny lub zbyt pewny siebie ton.
Kiedy ciągle stara się żartować i traktuje rzeczy lekko.

Przyjaciel zwierza ci się z czegoś, co jest dla niego bardzo ważne, ale ty się z tym nie zgadzasz. Jak na to zareagujesz? Spróbuję zrozumieć jego punkt widzenia, chociaż nie wydaje mi się to słuszne.
Powiem mu swoją opinię, ale tak, żeby go nie urazić.
Skupię się na jego uczuciach, a nie na tym, czy się z nim zgadzam.
Spróbuję go przekonać, że moje zdanie jest lepsze.
Zmienię temat, aby uniknąć możliwej kłótni.

Kiedy opowiadasz komuś coś ważnego, czego oczekujesz, że druga osoba zrobi? Będzie utrzymywał kontakt wzrokowy i da mi znać, że słucha.
Będzie aktywnie reagować i zadawać pytania.
Nie będzie mnie przerywał i pozwoli mi powiedzieć wszystko.
Będzie starał się zrozumieć i nie będzie od razu oceniać.
Będzie starał się szukać rozwiązań na to, co mu mówię.

Jak reagujesz, gdy ktoś zniekształca lub błędnie interpretuje to, co powiedziałeś? Naprawiłbym go spokojnie i lepiej to wyjaśnił.
Tylko bym skinął głową, gdyby to nie było bardzo ważne.
Spróbowałbym zapytać, jak do tego wniosku doszedł.
Zostawiłbym to tak i kontynuował rozmowę.
Spróbowałbym powiedzieć to innymi słowami, aby było to jaśniejsze.

Jak wiesz, że ktoś naprawdę aktywnie słucha tego, co mówisz? Utrzymuje kontakt wzrokowy i kiwa głową.
Czasami powtarza lub podsumowuje to, co powiedziałem.
Zadaj pytania dotyczące tego, co mówię.
Jego reakcje są szczere i związane z tematem.
Poświęca mi pełną uwagę i nie odchodzi myślami gdzie indziej.