Logowanie

Zdolność do relaksu w sytuacjach stresowych

Wyobraź sobie, że jesteś na poważnym spotkaniu roboczym i ktoś przez pomyłkę mówi coś bardzo zabawnego. Jak zareagujesz? Spróbuję powstrzymać śmiech, ale w oczach mam iskry radości.
Powiem sobie w duchu „nie śmiej się, nie śmiej się” i zmienię temat.
Głośno się zaśmieję, bo humor należy także do poważnych sytuacji.
Zachowam poważną twarz, ale później zaśmieję się z tego z kolegami.
Zacznę analizować, dlaczego to było śmieszne i jaki wpływ ma humor na dynamikę zespołu.

Spotykasz człowieka, który wszystko bierze śmiertelnie poważnie. Jak reagujesz? Spróbuję go rozśmieszyć niepozornym żartem.
Szanuję jego charakter i dostosuję się do jego stylu.
Trochę mnie to drażni, ale staram się to ignorować.
Dam mu przestrzeń, ale w duchu wyobrażam sobie, jaki byłby z dystansem.
Zacznę badać, co go czyni takim poważnym, może to być interesujące.

Jak się zachowujesz, gdy ktoś cię ośmieszy przed innymi? Odpowiem jeszcze zabawniej, żeby obrócić to na swoją korzyść.
Uśmiechnę się i dam do zrozumienia, że mnie to nie poruszyło.
Czuję się niekomfortowo, ale staram się nie reagować.
Zważę się i dam znać, że to nie było odpowiednie.
Zapamiętam to i przemyślę, jak mógłbym następnym razem lepiej zareagować.

Jesteś w stresowej sytuacji i ktoś próbuje rozluźnić atmosferę humorem. Jak to odbierasz? Docenić jego wysiłek, humor zawsze jest dobry.
Zależy to od sytuacji, nie zawsze jest na to odpowiedni czas.
Jeśli to trafne, pomoże mi się zrelaksować.
Czuję się rozdarty – powaga vs. humor?
Lepiej skupię się na rozwiązaniu, żarty zostawimy na później.

Wyobraź sobie, że twoje życie to komedia. Jak wyglądałaby jego główna scena? Jakiś absurdalny moment, kiedy wszystko się psuje, ale ostatecznie kończy się dobrze.
Klasyczna komiczna sytuacja z nieporozumieniem, które zostaje rozwiązane w zabawny sposób.
Wypadek, który wygląda poważnie, ale ostatecznie wszyscy kończą na śmiechu.
Spontaniczny moment, kiedy ktoś mówi coś tak nieoczekiwanego, że wszyscy wybuchają śmiechem.
Inteligentna zabawka słowna, która oddaje sens mojego życia.

Jaki rodzaj humoru najbardziej cię rozśmiesza nawet w trudnych czasach? Suchy sarkazm, który dokładnie oddaje rzeczywistość.
Nieoczekiwane absurdy, których nikt by nie wymyślił.
Komiczne wpadki, które zdarzają się wszystkim.
Zabawy słowne i inteligentne dowcipy, które trzeba chwilę przetrawić.
Nic mnie nie rozśmiesza, gdy jestem pod dużym stresem.

Jak reagujesz, gdy jesteś pod presją i ktoś cię wyzywa, abyś się „zrelaksował i uśmiechnął”? Jeśli powie to z humorem, może to pomóc.
Zależy, od kogo to pochodzi – jeśli od bliskiego, przyjmę to.
Czuję się trochę pod presją, bo to nie rozwiązuje mojego stresu.
Szczerze się zaśmieję i powiem, że właśnie nad tym pracuję.
To zależy od sytuacji, czasami muszę najpierw przetworzyć stres.

Która z następujących sytuacji najbardziej by cię rozbawiła, nawet gdybyś miał zły dzień? Zwierzę, które zachowuje się jak człowiek.
Zabawne meme, które dokładnie oddaje moją sytuację.
Kolega, który przypadkowo się wygadał w niewłaściwym momencie.
Stary dobry żart, który pamiętam z dzieciństwa.
Historia o kimś, kto myślał, że ma wszystko pod kontrolą, a rzeczywistość go zaskoczyła.

Jaki jest twój stosunek do humoru w sytuacjach roboczych lub poważnych? Używam go jako narzędzia do łagodzenia napięcia.
Wiem, kiedy jest odpowiedni, a kiedy nie.
Nie zawsze go witam, gdy jestem pod presją.
Jeśli to inteligentny humor, zawsze go doceniam.
W środowisku pracy dbam, aby nie było to niewłaściwe.

Co ci najlepiej pomoże wyjść ze stresu? Dobry żart lub śmiech z przyjaciółmi.
Oglądanie ulubionej sceny komediowej.
Sarkastyczny komentarz, który sprowadza mnie na ziemię.
Zabawa z własnej sytuacji i uświadomienie sobie, że to nie jest takie poważne.
Muszę się najpierw uspokoić, a dopiero potem mogę się śmiać.