Logowanie

Letnie decyzje: Co jeśli właśnie teraz jest czas coś zmienić?

Wyobraź sobie, że rano wstajesz i wszystko jest inaczej. Co pierwsze przychodzi ci na myśl? „W końcu coś się ruszyło. Tego potrzebowałem/am.“
„Co się zepsuło? Muszę dowiedzieć się, co się dzieje.“
„To na pewno będzie sen. Albo nie?“
„Interesujące... dam temu szansę.“
„Tego nie pragnąłem/pragnęłam. Chcę z powrotem to, co było.“

Dostaniesz niespodziewaną możliwość wyjazdu na miesiąc. Twoja pierwsza decyzja? Spakuję swoje rzeczy i zniknę bez wyjaśnienia.
Zorganizuję to tak, aby wszystko działało dalej bez mnie.
Zacznę analizować, co mógłbym/mogłabym przez to stracić.
Zadzwonię do kogoś, kogo mógłbym/mogłabym sobie tam wyobrazić.
Nie idę nigdzie – mam tutaj zobowiązania.

Na plaży znajdziesz zamkniętą skrzynię. Nie masz klucza. Co zrobisz? Szukam klucza lub sposobu, jak ją otworzyć.
Obejdę ją – nie jest moja.
Zastanowię się, co by w niej chyba było.
Wezmę skrzynię – może się przyda później.
Zadzwonię do kogoś, żebyśmy otworzyli ją razem.

Przyjaciel niespodziewanie mówi ci: „Powinieneś/powinnaś coś zmienić.” Jak reagujesz? „Dzięki za szczerość. Chyba masz rację.“
„Na podstawie czego to mówisz?“
„To nie jest twoja sprawa.“
„Zmiana brzmi interesująco. Ale nie wiem, od czego zacząć.“
„Wiem. Tylko nie wiem, czy mam na to odwagę.“

Dostaniesz możliwość wybrania nowego kierunku w życiu, ale musisz zdecydować się natychmiast. Idę w to – życie to zmiana.
Pytam się, co dokładnie to oznacza.
Czuję panikę. Potrzebuję czasu.
Obserwuję, jak decydują się inni.
Wybiorę bezpieczną opcję – nic radykalnego.

Spotkasz kogoś, kto zapyta cię: „Co byś robił/a, gdybyś nie musiał/a się bać?” Podróżowałbym/podróżowałabym i próbowałbym/próbowałabym nowych rzeczy.
Zmienił(a)bym karierę.
Powiedziałbym/powiedziałabym komuś prawdę w oczy.
W końcu byłbym/byłabym sobą.
Nie myślę o tym – strach trzyma mnie w rzeczywistości.

Letnia burza zaskoczy cię na otwartej przestrzeni. Jak reagujesz? Cieszę się nią – jest orzeźwiająca.
Szukam najbliższego schronienia.
Zapisuję ten moment – jest wyjątkowy.
Dzwonię do kogoś – potrzebuję kontaktu.
Czekam, aż przejdzie. Nie robię nic.

Wyobraź sobie, że wszyscy się od ciebie na chwilę oddalili. Co w tej chwili czujesz? Wolność – w końcu mam czas dla siebie.
Smutek – nie chcę być sam/sama.
Pohodę – wiem, że wrócą.
Panika – nie wiem, co zrobiłem/zrobiłam źle.
Cisza – a w niej zaczynają pojawiać się moje myśli.

Przed tobą jest rozdroże: w lewo prowadzi droga w nieznane, w prawo droga z powrotem do domu. Dokąd idziesz? W nieznane – chociaż się boję.
Dom – wiem, co tam znajdę.
Czekam – może przyjdzie ktoś, kto doradzi.
Badam obie drogi – chcę zrozumieć konsekwencje.
Wracam – jeszcze nie jestem gotowy/a.

Ktoś ci powie: „Twoja letnia opowieść dopiero się zaczyna.” Jak to wyjaśnisz? Jako wyzwanie – może nadszedł czas, aby otworzyć nowy rozdział.
Jako próba motywacji – ale jestem sceptyczny/a.
Jak nadzieja – może czeka na mnie coś dobrego.
Jako iluzję – lato nic nie zmieni.
Jak tajemnica – nie wiem, co przez to ma na myśli, ale brzmi to interesująco.