Logowanie

Komunikacja niewerbalna: Co o tobie mówią gesty i mowa ciała?

Jak reagujesz, gdy znajdziesz się w nieznanym otoczeniu pełnym obcych ludzi? Staram się wydawać pewnym siebie – utrzymuję kontakt wzrokowy i mam otwartą mowę ciała.
Uważnie obserwuję innych i dostosowuję swoją komunikację niewerbalną do sytuacji.
Pozostaję w cieniu, minimalizuję ruchy i unikam kontaktu wzrokowego.
Zacznę aktywnie komunikować rękami i mimiką, aby wyrazić zainteresowanie i zaangażować się.
Nie poświęcam dużej uwagi komunikacji niewerbalnej, raczej koncentruję się na tym, co mówię.

Jak trzymasz ciało podczas rozmowy z kimś, kogo właśnie poznajesz? Utrzymuję luźną postawę, ale zwracam uwagę na otwartość gestów.
Stoję lub siedzę lekko pochylony/pochylona do przodu, aby wyrazić zainteresowanie.
Macham rękami i używam wyrazistej mimiki, aby wspierać komunikację werbalną.
Trzymam dystans i często mam skrzyżowane ręce.
Nad tym bardzo nie myślę, moje ciało porusza się naturalnie bez kontroli.

Jak reagujesz, gdy ktoś wchodzi w twój osobisty przestrzeń? Staram się zachować spokój i naturalnie utrzymać akceptowalny dystans.
Nieświadomie ustąpię lub lekko się odchylę.
Zostaję na miejscu, ale niewerbalnie daję do zrozumienia dyskomfort (np. krzyżuję ręce).
Spróbuję niewerbalnie pokazać, że mi to nie przeszkadza, aby nie sprawiać wrażenia wrogiego.
Nie postrzegam tego jako problem i naturalnie dalej interaguję.

Co robicie z rękami, gdy mówicie? Używam ich do podkreślenia myśli, ale nie przesadzam.
Trzymam je spokojnie w neutralnej pozycji, aby nie sprawiać wrażenia zdenerwowanej.
Często wkładam je do kieszeni lub chowam, gdy nie czuję się komfortowo.
Macham rękami i używam szerokich gestów, aby podkreślić emocje.
Gestykulacji zbytnio nie zauważam, a ruchy rąk są spontaniczne.

Jak reagujesz, gdy zdasz sobie sprawę, że ktoś kłamie? Obserwuję jego mimikę i mowę ciała, aby potwierdzić swoje podejrzenie.
Zadaję pytania i staram się analizować jego reakcje.
Nie wyrażę tego, ale wewnętrznie zwracam na to uwagę.
Natychmiast zareaguję, aby pokazać, że zauważyłem/zauważyłam kłamstwo.
Bardziej polegam na tym, co mówi, niż na niewerbalnych sygnałach.

Jakie stanowisko zajmujesz, gdy próbujesz kogoś przekonać do swojego zdania? Utrzymuję otwartą postawę i pewny język ciała.
Nachylam się lekko do przodu i staram się utrzymać kontakt wzrokowy.
Używam wyrazistej gestykulacji, aby podkreślić swoje argumenty.
Czasami obniżam głos i mówię wolno, aby wywołać większy nacisk.
Skupię się bardziej na treści niż na mowie ciała.

Jak objawia się twoja nerwowość w komunikacji niewerbalnej? Staram się świadomie kontrolować swój język ciała, aby go zminimalizować.
Mam tendencję bawić się włosami, długopisem lub innym przedmiotem.
Stoję w miejscu lub wykonuję szybkie ruchy rękami.
Mój głos się nieco zmienia, ale mowa ciała pozostaje stabilna.
Nie znam żadnych widocznych objawów nerwowości.

Jak używasz kontaktu wzrokowego w komunikacji? Utrzymuję naturalny kontakt wzrokowy, aby wyrazić zainteresowanie.
Zmieniam spojrzenia, aby nie wyglądać zbyt intensywnie.
Podczas dłuższego kontaktu czuję się niekomfortowo i odwracam wzrok.
Staram się patrzeć prosto w oczy, aby wyglądać pewnie.
Kontakt wzrokowy nie jest dla mnie ważny, bardziej skupiam się na treści rozmowy.

Jak reagujesz na niewerbalne sygnały innych ludzi? Zauważam ich i dostosowuję swoją komunikację do nich.
Zajmuję neutralne stanowisko i analizuję sytuację przed reakcją.
Rzadko zdaję sobie sprawę z niewerbalnych sygnałów, bardziej koncentruję się na słowach.
Według nich decyduję, czy kontynuować interakcję, czy nie.
Bardziej polegam na swoim intuicyjnym wrażeniu niż na świadomej analizie.

Jak się przejawiasz, gdy chcesz wyrazić empatię za pomocą komunikacji niewerbalnej? Nachylam się lekko do przodu i delikatnie kiwam głową.
Używam otwartej mowy ciała i utrzymuję kontakt wzrokowy.
Dotknę się osoby (np. delikatne poklepanie po ramieniu), jeśli to będzie odpowiednie.
Lustruję jej niewerbalne wyrazy, aby pokazać zrozumienie.
Empatię wyrażam bardziej słownie niż niewerbalnie.