Logowanie

Zrównoważone nawyki, które każdy może opanować

Wyobraź sobie, że ktoś daje ci klucz do ogrodu pełnego sezonowych owoców i warzyw. Możesz wziąć, ile chcesz. Co zrobisz? Zobaczę, co tam rośnie, wezmę kilka rzeczy i podziękuję.
Zacznę planować, komu wszystkim mógłbym rozdać nadwyżkę.
Wezmę tylko to, co znam i wiem, że zużyję.
Cieszę się, ale prawdopodobnie nie zajdę tam od razu.
Proponuję, abyśmy wspólnie dalej rozwijali ogród.

Wyobraź sobie, że ktoś w twoim otoczeniu zaczyna mówić o redukcji odpadów i minimalizmie. Jaka jest twoja pierwsza myśl? Interesujące, może mógłbym się zainspirować.
Ach, kolejny temat, który chce mnie przekonać, jak żyć.
Już coś podobnego robię, ale cicho i bez rozgłosu.
Mam ochotę się sprzeciwić – każdy ma przecież swój styl życia.
Chcę zapytać o konkretne przykłady i doświadczenia.

Rano budzisz się i odkrywasz, że nie ma prądu. Co zrobisz jako pierwsze? Otworzę okno i zrobię sobie kawę inaczej – improwizuję.
Zacznę szukać, gdzie jest problem i do kogo mogę zadzwonić.
Usiądę i wykorzystam to jako powód do odpoczynku.
Złoszczę się, bez technologii czuję się odcięty.
Idę do sąsiada – może uda się coś rozwiązać wspólnie.

Twoja lodówka jest półpusta, ale masz różne resztki. Co na kolację? Zrobię sobie kreatywne „wszystko-resztkowe” jedzenie.
Zamówię coś, żeby mieć spokój.
Złożę sobie prosty, pożywny talerz z tego, co zostało.
Zostawię to partnerowi lub komuś innemu.
Zastanowię się, czy nadszedł czas na krótki post lub oczyszczenie.

Przyjaciel zaprasza cię na weekendowy warsztat o prostszym życiu. Jak zareagujesz? Zaraz sprawdzę program – brzmi interesująco.
Powiem, że nie wiem, czy znajdę na to czas.
Rozważę, czy będą tam ludzie, z którymi czuję się dobrze.
Wolałbym iść gdzieś z komfortem – warsztaty nie są dla mnie.
Zapytam, czy można przyjść tylko na część.

Co cię najbardziej przyciąga w wyobrażeniu "zrównoważonego życia"? Poczucie, że jestem częścią czegoś większego.
Efektywność i mniej odpadów.
Wewnętrzny spokój i porządek w sobie i wokół siebie.
Zmniejszenie stresu związanego z presją materialną.
Możliwość tworzenia własnych alternatyw.

Podczas spaceru zauważysz na chodniku plastikową butelkę. Co zrobisz? Podniosę ją i wrzucę do najbliższego kosza.
Nie zwracam na to uwagi – to nie jest moja odpowiedzialność.
Zastanawiam się, dlaczego ludzie to tam zostawiają.
Wezmę ją, ale czuję złość na nieodpowiedzialność innych.
Zrobię jej zdjęcie i podzielę się komentarzem o odpadach.

Które z tych stwierdzeń jest ci najbliższe? Każdy mały krok się liczy, nawet jeśli nikt go nie widzi.
Zmiany mają sens tylko wtedy, gdy są widoczne i trwałe.
Robię, co mogę, ale nie zamierzam sobie tym komplikować życia.
Zmianę wprowadzam najpierw u siebie, a dopiero potem ją szerzę.
Sens odnajduję w prostocie, nie w doskonałości.

Gdybyś mógł zmienić tylko jedną rzecz w swoim codziennym rytmie, co by to było? Więcej chodzić pieszo lub jeździć na rowerze.
Ograniczyć impulsywne zakupy.
Gotować w domu częściej.
Mieć więcej czasu na przyrodę.
Zmniejszyć użycie plastiku i opakowań.

Jak byś zareagował na opinię, że „Zrównoważony rozwój jest tylko dla tych, którzy mogą sobie na to pozwolić”? Spróbowałbym zaproponować inny punkt widzenia.
Zastanę się, czy w tym nie ma czegoś.
Czuję lekkie podrażnienie – to tylko wymówka.
Zgadzam się – nie każdy ma takie same warunki.
Rozmowę bym odsunął, nie mam ochoty się kłócić.