Dostępność emocjonalna

Kiedy bliska osoba przeżywa trudne chwile, jak na to naturalnie reagujesz?

Staram się ich rozweselić i odwrócić uwagę od problemu.
Zaproponuję im praktyczne rozwiązanie, aby mogli posunąć się dalej.
Tylko słucham i staram się zrozumieć ich uczucia.
Czasami nie wiem, co powiedzieć, i czuję się bezsilny.
Unikam od sytuacji, gdy czuję, że przenoszą na mnie swoje emocje.

Wyobraź sobie, że bliska ci osoba mówi o swoich obawach, które postrzega jako wielkie, ale dla ciebie wydają się małe. Co zrobisz?

Powiem mu, że to nie jest aż tak poważne, i zachęcę go, aby przez to przeszedł.
Staram się zrozumieć, dlaczego to dla niego tak wiele znaczy.
Zaproponuję mu inną perspektywę, która mogłaby mu pomóc zobaczyć rzeczy jaśniej.
Mogę czuć się sfrustrowany, ale staram się tego nie ukrywać.
Nie skupiam się na treści, ale na jego stanie emocjonalnym i jak mogę go wspierać.

Kiedy czujesz się emocjonalnie przytłoczony/a, jak to wpływa na twoją komunikację z bliskimi?

Wycofam się w siebie i przestanę odpowiadać na wiadomości.
Mówię o tym, ale tylko z kimś, komu naprawdę ufam.
Wyrażam to przez humor lub ironię.
Staram się zachowywać normalnie, ale w środku czuję się odległy.
Szukam kontaktu fizycznego lub bliskości, aby czuć się bezpiecznie.

Jeśli bliska osoba zareaguje na twoje uczucia inaczej, niż się spodziewałeś/aś, co najczęściej zrobisz?

Zasmuchem się i na chwilę się odsunę.
Spróbuję im wyjaśnić, dlaczego oczekiwałem/oczekiwałam innej reakcji.
Zacznę analizować, czy nie wyraziłem/wyraziłam swoich uczuć niewłaściwie.
Zostawię to tak i upewnię się, że to nie ma znaczenia.
Powiem sobie, że może reagują inaczej, niż potrafią, i biorę to z dystansem.

Jak opisałbyś/łabyś swoje granice w relacjach emocjonalnych?

Mam je, ale często je wyginam, aby utrzymać harmonię.
Są stanowcze i potrafię jasno powiedzieć, co jest dla mnie akceptowalne, a co nie.
Czasami nie wiem, gdzie dokładnie są, i dowiaduję się o tym dopiero w konkretnych sytuacjach.
Staram się zawsze być dostępny dla innych, nawet jeśli mnie to męczy.
Nie zawsze zdaję sobie sprawę, że ktoś je przekracza, dopóki nie poczuję się źle.

Jaki jest twój pierwszy impuls, gdy widzisz, że ktoś bliski zamyka się w sobie?

Staram się go rozweselić i wprowadzić lekkość do sytuacji.
Czekam, czy sam mi powie, co się dzieje, i dam mu przestrzeń.
Zacznę zwracać uwagę na szczegóły i myśleć, co go chyba trapi.
Poczuję obawę, czy przypadkiem mu nie zaszkodziłem/nie zaszkodziłam.
Daję mu przestrzeń, ale jednocześnie daję mu do zrozumienia, że jestem tutaj, jeśli potrzebuje.

Kiedy czujesz potrzebę wsparcia emocjonalnego, jak najczęściej go szukasz?

Bezpośrednio poproszę kogoś, komu ufam.
Czekam, czy ktoś zauważy, że jej potrzebuję.
Szukam kontaktu, ale nie mówię o tym otwarcie.
Staram się odwrócić uwagę w inny sposób, na przykład pracą lub hobby.
Tłumię to i mówię sobie, że muszę sobie z tym poradzić sam/sama.

Jaki typ komunikacji najbardziej pomaga ci czuć się emocjonalnie spełnionym/ą?

Proste i szczere rozmowy bez zbędnej analizy.
Głębokie dyskusje, gdzie mogę wyrazić wszystkie swoje myśli i uczucia.
Fizyczna bliskość i niewerbalne gesty, które wyrażają troskę.
Pozytywna i zabawna komunikacja, która mnie rozwesela.
Kiedy ktoś potrafi być przy mnie cicho, ale czuć jego obecność.

Kiedy kogoś zawodzę lub popełniam błąd w relacji, jaka jest moja naturalna reakcja?

Natychmiast przeproszę i postaram się naprawić sytuację.
Głęboko to analizuję i zastanawiam się, co mogłem/mogłam zrobić inaczej.
Pozwól, że sytuacja trochę odleży, a potem do niej wrócę.
Czuję się winny i mam potrzebę jakoś to "odpokutować".
Staram się o tym nie myśleć i mam nadzieję, że z czasem samo się rozwiąże.

Gdybyś miał/a wybrać metaforę dla swojego wyrażania emocji, która by to była?

Otwartą książką – moje emocje są widoczne dla każdego.
Sejf – mam w sobie wiele uczuć, ale tylko nieliczni mają do nich dostęp.
Lustro – dostosowuję się do emocjonalnego nastroju innych.
Morze – czasami spokojne, innym razem wzburzone, ale zawsze głębokie.
Droga – nieustannie się rozwijam i uczę się, jak wyrazić to, co czuję.

Wyślij odpowiedzi